Categoriearchief: communicatie

Communicatie, een dweilbegrip, iedereen geeft er een andere invulling aan. Lees hier een aantal columns over dit brede onderwerp.

wie schrijft die blijft

Ik kan de oorsprong  van de uitdrukking ‘wie schrijft die blijft’ niet met zekerheid vaststellen. De betekenis die ik op internet vind van een boekhouder die zijn boekhouding bijhoudt lijkt me wat vergezocht. Ik richt me daarom op de context waarin ik denk dat de uitdrukking het meest is gebruikt. ‘Laat wat van je horen, schrijf een kaartje zodat we weten dat je nog leeft.’ Ik schrijf niet om te laten weten dat ik nog leef. Ik schrijf over wat het leven voor mij betekent. De betekenis van betekenen is ‘van een teken voorzien’. Ik stop waarschijnlijk pas met schrijven wanneer ik dood ben. Het moment waarop ik het leven niet meer van tekens hoef te voorzien omdat ik dan al voldoende tekens van leven heb gegeven.

Zie ook:
een zinvol leven
de ultieme test

halve en hele onwaarheden

Het lijkt wel een internationale sport onder overheden en burgers om onwelgevallige informatie te bestrijden met ontkenning, leugens en bedrog. Ben je het ergens niet mee eens? Ontken het glashard en laat er een stortvloed van halve en hele onwaarheden op los. Verspreid er zoveel mogelijk zodat ze niet allemaal ontkracht kunnen worden en er een spoor van twijfel blijft bestaan. Anderen zullen dit spoor oppakken en de onwaarheden samenvoegen in een complottheorie.

Zie ook: een nieuw gezegde

visionairs

Waar de wereld behoefte aan heeft zijn visionairs. Denkers die maatschappelijke processen kunnen doorzien en overzien en die de inzichten die ze krijgen helder en duidelijk kunnen communiceren. Geen denkers die tegenstellingen versterken maar die met een open geest in het leven staan. Die inclusief, parallel en voor- en achteruit in de tijd kunnen denken.

Zie ook:
inclusief denken
parallel denken
minimalistisch denken
halve oplossingen
eudaimonía
gyroscopie
intuïtie

ik hou niet van discussies waar ..

Ik hou niet van discussies waar mensen elkaar vliegen afvangen, niet ter zake doende standpunten naar voren brengen, emotioneel overdrijven, feiten verdraaien en elkaar niet laten uitpraten. Wat ik in deze discussies mis is het doorvragen op standpunten en emoties. Om te kunnen doorvragen dien je als vragensteller je ego los te laten en je de kunst van het doorvragen eigen te maken. Er zijn maar weinig mensen die hiertoe bereid zijn. De meesten nemen liever deel aan de strijd of zijn toehoorder.

Zie ook: discussie

herinneren

De betekenis van herinneren is ‘in het geheugen terugroepen, opdiepen uit het geheugen’. Etymologisch stamt herinneren van het Duitse ‘erinneren’. Het grondwoord ‘inner’ in ‘erinneren’ komt bij ons nog voor in het woord ‘innerlijk’. Dit woord werd oorspronkelijk in de mystieke literatuur gebruikt om het wezenlijke, het diepste in het gemoed van een mens aan te geven. In de column ‘jeugdherinnering’ heb ik onbewust een verband gelegd met deze betekenis. In deze column beschrijf ik hoe een hier en nu ervaring tijdens het fietsen een andere hier en nu ervaring opdiepte uit het geheugen van mijn ziel.

Zie ook:
jeugdherinnering
moed

Heb jij dat ook?

Heb jij dat nou ook, dat je soms denkt: Waarom genieten niet meer mensen van deze muziek? Is dat misschien de reden waarom ik zo vaak naar video’s kijk waarin wordt gereageerd op de muziek van Nightwish? Wil ik samen met anderen genieten van hun muziek of wil ik liever anderen overtuigen hoe goed ze zijn? Maar waarom doe ik dat dan niet? Waarom richt ik me op degenen die hun muziek al kennen? Ben ik bang dat degenen die de muziek niet kennen mijn enthousiasme niet zullen delen? Waarom maak ik het mezelf nu zo moeilijk? Waarom leg ik me niet neer bij de dooddoener ‘smaken verschillen’? Maar is het niet de kunst van leven dat je jezelf verdiept in de verschillende smaken van leven en dit deelt met anderen?

Zie ook:
episch
reactie video’s
Twijfel ik?
de ultieme test

ik zou een boek kunnen schrijven

Hoe vaak heb ik niet horen zeggen ‘Ik zou een boek kunnen schrijven over wat ik allemaal heb meegemaakt.’ Hoe mooi en bijzonder zo’n boek ook zou zijn, het zou slechts een van de vele op schrift gestelde levensverhalen zijn. In het boek van het leven vormen ze hooguit een regel, woord, letter of spatie, een lege ruimte waarin verhalen verschijnen en verdwijnen. Zodra je dit beseft word je de lezer van een niet in woorden te vatten boek.

Zie ook:
levende stilte
autobiografie