Categoriearchief: communicatie

Communicatie, een dweilbegrip, iedereen geeft er een andere invulling aan. Lees hier een aantal columns over dit brede onderwerp.

zelfhulpboek

Ieder mens stelt in de loop van zijn leven een zelfhulpboek samen. Voor de een is dit een verzameling levenswijsheden, zoals: pluk de dag en maak je niet druk. Voor een ander is het een ongeschreven boek met persoonlijke inzichten. Zelf heb ik mijn inzichten opgeschreven en gepubliceerd. Naast deze geschreven teksten beschik ik ook over een verzameling levenswijsheden, zoals: ‘Waar een wil is, is een weg.’ en ‘ Als je iets doet, doe het goed.’

verhalen die verbinden en verdelen

Sinds de oertijd vertellen mensen elkaar verhalen die de onderlinge band moeten versterken. Verhalen over een gezamenlijk verleden en over goden die alles bestieren. Deze verhalen versterken de onderlinge band en stimuleren de groepsleden om het gemeenschapsbelang boven het eigenbelang te stellen. Verhalen versterken niet alleen de onderlinge band maar veroorzaken ook strijd. Een strijd om het eigen gelijk. Het verhaal wordt belangrijker dan de boodschap van verbondenheid. Er komen predikers die de verhalen dwingend opleggen aan anderen en vechtjassen die andersdenkenden bestrijden. Zij vormen stof voor nieuwe verhalen.

schrijven of beschrijven

Beschrijf ik op dit weblog degene die ik ben of word ik degene die ik ben door wat ik schrijf? Ben ik met andere woorden de schrijver van mijn leven? Wanneer dit laatste het geval is dan creëer ik ook mijn eigen ellende en geluk en de positieve en negatieve effecten daarvan op anderen. Stel dat ik alleen maar  beschrijf wie ik ben dan zou ik met recht kunnen zeggen ‘Ik ben die ik ben!’ of ‘Ze moeten me maar nemen die ik ben.’ Terwijl ik dit overdenk, besef ik dat het antwoord op de vraag of ik de schrijver ben van mijn leven in het hier en nu ligt. Terwijl ik me hieraan overgeef, besef ik dat ik al schrijvend niet alleen ontdek wie ik ben maar ook hoe ik nieuwe manifestaties creëer van de constante die ik ben.

Zie ook: vervolgverhaal

moraliserend

We vinden het prima wanneer iemand een sfeerbeeld schetst waarin we onze eigen gedachten en gevoelens kunnen spiegelen maar we willen geen morele conclusies opgedrongen krijgen. Degenen die dat doen, noemen we moraliserend. Hoe zit dat bij mij? Ben ik moraliserend? Een moraliserend persoon meent dat zijn standpunten een absolute waarde hebben. Mijn standpunten hebben geen absolute waarde. Je dient ze te plaatsen binnen de context van mijn persoon en van de maatschappij waarin ik leef. Binnen deze context hebben ze een relatieve, waarde. Ze krijgen een absolute waarde wanneer je de context oneindig groot maakt.

Zie ook:
ik ben oké, jij bent oké
ethisch reveil
schaamteloos

 

ergernis

Een van mijn ergernissen en misschien wel mijn grootste is het gebrek aan zelfreflectie en zelfkritiek dat ik soms zie. Ik erger me niet aan degenen die de noodzakelijke vaardigheden ervoor missen of aan degenen die liefdevol en met een evenwichtige visie in het leven staan. Ik heb vooral moeite met degenen die er uit gemakzucht niet mee bezig zijn. Die bijvoorbeeld in een gesprek niet zelf iets naar voren brengen maar slechts reageren op anderen en dan nog het liefst negatief.

Zie ook:
positief
kritiek en feedback
actief en reactief

 

registreren en regisseren

Ik ben iemand die registreert en regisseert. Ik observeer mezelf en de wereld om me heen en zet de inzichten die ik daarmee krijg om in woorden en zinnen. Ik merk dat ik verander. Ik kan de concentratie van het regisseren niet meer zo lang volhouden. Ik wacht langer voordat ik begin met regisseren of laat het moment om ermee te beginnen aan me voorbijgaan. Ik blijf wel aandachtig observeren. Nu ik niet alles meer regisseer wat ik registreer, heb ik vaker flitsen van helder weten en voelen. Ik weet niet of dit komt doordat ik minder tijd en kracht in het regisseren stop of dat ik door het jarenlang regisseren me er meer bewust van ben geworden. Maar waarom zou ik het willen weten!? Ik ben blij met wat ik ervaar.

Zie ook:
de regisseur van zijn leven
observeren
nonchalant