Een vraag die ik mezelf nu al een paar keer heb gesteld is: Waarom schrijf ik nog wanneer alles wat ik heb geschreven uiteindelijk zal verdwijnen? Ik sta stil en laat de vraag tot me doordringen. In eerste instantie denk ik: Belachelijk dat ik het nog doe! Bovendien: Wat voegt een enkele column toe aan wat ik al heb geschreven? Dan corrigeer ik mezelf: Het gaat niet om wat ik schrijf maar om het feit dat ik schrijf. Ik schrijf omdat ik vorm wil geven aan de scheppingskracht in me. Het maakt niet uit of ik dat doe door te schrijven of door iets anders. Ook al verdwijnt alles wat ik heb geschreven, het scheppend vermogen waarvan ik getuige ben blijft.
Zie ook:
Wat is het nut van wat ik schrijf?
in den beginne
de schepping