Categoriearchief: communicatie

Communicatie, een dweilbegrip, iedereen geeft er een andere invulling aan. Lees hier een aantal columns over dit brede onderwerp.

bashen

Ik heb me geërgerd aan het bashen van Rutte, het verbale inbeuken op hem. Wat ik miste in het politieke debat was begrip. Je kunt Rutte bestempelen als leugenaar maar je kunt je ook verdiepen in zijn verklaring dat hij zich een bepaalde uitspraak niet kan herinneren. Ik kan me dat voorstellen. In zijn positie moet hij stapels documenten lezen en ontelbare gesprekken voeren. Bovendien is hij als persoon sterk gericht op het bereiken van consensus en minder op details. Hij legt zich niet gelijk vast op een uitspraak of standpunt maar zoekt in een informele sfeer naar het gezamenlijk belang. Door deze flexibiliteit weet hij compromissen te sluiten. Zij vormen het hart van onze democratie. Om compromissen te kunnen sluiten moet je wel vrijuit kunnen brainstormen en moet duidelijk zijn wanneer dit wel of niet kan. Dat was in dit geval niet duidelijk omdat de rol van verkenner niet vast ligt.

Zie ook:
een nieuw gezegde
Het einde van de democratie?
principieel

krimpende wereld

Ik heb me altijd verantwoordelijk gevoeld voor de wereld om me heen. Ik zocht antwoorden op levensvragen en deelde de antwoorden die ik vond met anderen. Dit verantwoordelijkheidsgevoel neemt af. Ik zoek en vind nog wel antwoorden maar sluit me af voor zwart-wit discussies waarin de drang naar nuancering en verdieping ontbreekt. Het gevolg is dat mijn wereld krimpt. Het is de prijs die ik bereid ben te betalen omdat ik merk dat met het krimpen van de ene wereld zich een andere wereld voor me opent. Een wereld waarin ik de vanzelfsprekendheid van zwart-wit standpunten begrijp en waar ik geen antwoorden hoef te geven omdat ze besloten liggen in begrip en mededogen.

Zie ook:
zoek het allemaal zelf maar uit
plattegrond

zoek het allemaal zelf maar uit

Soms denk ik ‘zoek het allemaal zelf maar uit’. Ik denk dit wanneer ik geconfronteerd word met mensen die geestelijk in kringetjes ronddraaien en niet de moeite doen om zich uit de vicieuze gedachtecirkels te bevrijden. Ik laat dit tot me doordringen en besef dat ik het woord zoeken gebruik. Terwijl dit bezinkt besef ik dat ieder mens door schade en schande het proces van ‘zoeken vinden loslaten’ zal moeten doorlopen. Iedereen zal zelf zijn geestelijke zoektocht moeten beginnen en voltooien. Ik kan anderen slechts een steuntje in de rug geven.

Zie ook:
vicieuze gedachtecirkel
krimpende wereld
ik heb het gehad met al dat gedoe

dichterlijke vrijheid

Mijn werk als schrijver is analytisch en beheerst. Ik sta mezelf weinig dichterlijke vrijheden toe. De onderwerpen waarover ik schrijf dienen nauw aan te sluiten bij wat ik denk en wat ik voel. Ik wil me niet verliezen in fictie en esthetische stijlmiddelen. Dit neemt niet weg dat wat ik schrijf soms toch iets van een gedicht heeft. Laat ik proberen dit met een metafoor te verduidelijken: Mijn columns zijn de stenen van een gebouw. Ondanks dat de stenen een strak gecontroleerde vorm hebben heeft het gebouw dat niet. Het gebouw is een uitdrukking van dichterlijke vrijheid. Nu eens is het een nauwgezette weergave van de werkelijkheid dan weer fictief, nu eens esthetisch dan weer ruw en ongepolijst. Wanneer je goed kijkt zie je soms de dichterlijke vrijheid van het gebouw in een enkele steen weerspiegeld.

Zie ook:
mission statement
stijl
fantasie

taalkunst

Iets is beeldende kunst wanneer de kunstenaar niet slechts een kopie van de werkelijkheid maakt maar iets uitlicht, verandert, afhaalt, vervangt of toevoegt waardoor de toeschouwer zich sterker bewust wordt van de werkelijkheid. Ik vraag me af of wat ik schrijf kunst is. Ik beschrijf de werkelijkheid zoals ik haar ervaar, kies woorden en zinnen die de ervaring zo nauwkeurig mogelijk beschrijven en laat alle andere woorden en zinnen los. Wat ik schrijf is een brug die soms diep in mijn bewustzijn en in het bewustzijn van anderen reikt. Wat denk je? Is dit kunst?

Zie ook: columnist

verbeter de wereld, begin bij jezelf

Ik heb de kennis die ik in mijn werk met anderen heb gedeeld altijd getoetst aan mijn persoonlijke ervaring. Hierdoor kon ik voorbeelden uit het dagelijks leven geven bij de kennis die ik wilde overdragen. Na mijn werk als communicatietrainer ben ik daarmee doorgegaan. Ik onderzoek mijn persoonlijke ervaring en deel de inzichten die daaruit voortvloeien met mijn lezers. Ik ga nu zelfs verder dan vroeger. Ik laat vaker mijn kwetsbare kant zien. Sterker dan ooit sta ik achter de uitdrukking: Verbeter de wereld, begin bij jezelf!

verhalenverteller

In mijn columns probeer ik het benoembare te verbinden met het onnoembare. Het onnoembare dat mij met vragen haar verhaal probeert te laten vertellen. Vragen die het onnoembare omlijsten als kralen aan een draad. Door als schrijver deze kralen van woorden en zinnen te voorzien ontvouwt zich de draad van het verhaal.

Zie ook:
go with the flow
levende stilte
verhalen