Categoriearchief: communicatie

Communicatie, een dweilbegrip, iedereen geeft er een andere invulling aan. Lees hier een aantal columns over dit brede onderwerp.

ergernis

Een van mijn ergernissen en misschien wel mijn grootste is het gebrek aan zelfreflectie en zelfkritiek dat ik soms zie. Ik erger me niet aan degenen die de noodzakelijke vaardigheden ervoor missen of aan degenen die liefdevol en met een evenwichtige visie in het leven staan. Ik heb vooral moeite met degenen die er uit gemakzucht niet mee bezig zijn. Die bijvoorbeeld in een gesprek niet zelf iets naar voren brengen maar slechts reageren op anderen en dan nog het liefst negatief.

Zie ook:
positief
kritiek en feedback

 

registreren en regisseren

Ik ben iemand die registreert en regisseert. Ik observeer mezelf en de wereld om me heen en zet de inzichten die ik krijg om in woorden en zinnen. Ik merk dat ik verander. Ik kan de concentratie van het regisseren niet meer zo lang volhouden. Ik wacht langer voordat ik begin met regisseren of laat het moment om te beginnen aan me voorbijgaan. Ik blijf wel aandachtig observeren. Nu ik niet alles meer regisseer wat ik registreer, heb ik vaker flitsen van helder weten en voelen. Ik weet niet of dit komt doordat ik minder tijd en energie in het regisseren stop of dat ik door het jarenlang regisseren me er meer bewust van ben geworden. Maar waarom zou ik het willen weten!? Ik ben blij met wat ik ervaar.

Zie ook:
de regisseur van zijn leven
observeren
nonchalant

 

ik hoop het niet mee te maken

Ik hoop dat ik nooit zal worden geregeerd door een dictator, anonieme technocraat of dogmatische theocraat. Het idee dat de macht in hun handen zal vallen doet me huiveren. Ik zou in dat geval niet meer kunnen schrijven wat ik wil en het is maar de vraag of ik nog zou kunnen reflecteren op het bestaan. Terwijl ik hierover nadenk besef ik dat er wereldwijd miljoenen mensen in onvrijheid leven. Ik huiver bij deze gedachte. Dan zie ik de dingen om me heen en besef dat wat ik zie zich niets aantrekt van hun en van mijn lijden.

Zie ook:
schokkende gebeurtenissen
aan het einde van de tunnel

 

doemdenker

De oorspronkelijke betekenis van doemen is oordelen. Pas in 1980 ontstond door van Kooten en de Bie de negatieve betekenis van doemdenker. Iemand die gefocust is op problemen en negatieve gevolgen. Ben ik een doemdenker wanneer ik iets beoordeel en daarbij problemen en negatieve gevolgen vaststel? Terwijl ik deze vraag tot me door laat dringen besef ik dat ik geen doemdenker ben zolang ik bij een beoordeling niet automatisch uitga van het negatieve en een beoordeling niet automatisch laat volgen door een veroordeling. Volgens sommigen gebeurt dat laatste zelfs niet op de dag des oordeels, het Engelse ‘doomsday’.

Zie ook: oordelen

 

mijn columns en ik

Wanneer ik mijn columns lees dan valt me iets op wat ik soms ook in het leven van andere schrijvers en kunstenaars zie. Wat ze creëren is aansprekender dan hun dagelijks leven. De momenten in mijn leven die ik beschrijf zijn aansprekender wanneer ik ze beschrijf dan wanneer ik er niets mee zou hebben gedaan. Door er aandachtig mee bezig te zijn komen ze tot leven zoals de kleur van een steen tot leven komt wanneer je hem polijst.

Zie ook: profeet in eigen land

 

in den beginne

In den beginne was het woord en het woord was bij god en het woord was god. (Johannes 1:1) En god zei: Er zij licht, en er was licht. (Genesis 1:3) Ik merk dat ik deze twee bijbelse uitspraken met elkaar verbind. In alles wat ik doe en in wie ik ben, ligt een concept besloten. Door op zoek te gaan naar de gedachten in dit concept en deze om te zetten in woorden en deze woorden op schrift te stellen, creëer ik licht in de duisternis. Dat is voor mij het doel van leven. Manifest maken van wat verborgen is, deel zijn van de schepping.

Zie ook:
mijn concept van zoeken
er is meer