Ik kan me steeds beter vinden in het spreekwoord ‘Een woord eens uyt de mont ghevloghen en can niet werden inghetoghen‘. Een woord dat eenmaal de mond heeft verlaten kan niet worden teruggenomen. Ik heb vaak het gevoel dat mijn bijdrage aan een gesprek slechts de toren van Babel versterkt. De spraakverwarring die ontstaat wanneer mensen tegen elkaar opboksen in het zich mooier en beter voordoen dan ze zijn. Ik trek mezelf op zo’n moment het liefst terug in de stilte. Hier observeer ik verbaasd en soms met een glimlach de werkzaamheden op en rondom de toren.

Zie ook: verbazing