In het laatste jaar van de lagere school heb ik bij mijn vader in de klas gezeten. Hij eiste in dat jaar veel van zichzelf en van mij. In zware omstandigheden schiep hij ruimte waarin het leven zich kon manifesteren. Een leven dat werd gekenmerkt door de uitdrukking: waar een wil is, is een weg. Een weg die hem voerde langs in stilte beleden pijn en verdriet. Hij was met zijn persoonlijkheid een voorbeeld van hoe je de grenzen van het leven kunt verleggen.

Zie ook:
dankzij mijn jeugd
sterktes en zwaktes
begrip mededogen en vergeving