Wanneer god alomvattend is, de alpha en de omega, dan moet hij wel hartstikke gek zijn wanneer hij een einde zou willen maken aan het lijden. Wanneer hij dat zou proberen dan zou je met recht kunnen zeggen dat hij aan ziekelijke zelfoverschatting lijdt. Immers, wanneer god alles is dan is er niets dat buiten hem kan bestaan. Ook het lijden niet. Het lijden maakt dan deel uit van zijn goddelijke aard. Maar wat doe je met de last van het lijden wanneer zelfs god je niet wil en niet kan helpen? Maak het lijden niet groter dan het is. Verzet je er niet tegen. Benader het met tederheid en zie hoe het oplost in het licht van je goddelijke aard.
Zie ook:
verzet
als ik god was
Categoriearchief: spiritualiteit
zelfbewustzijn
Met ons denken controleren en corrigeren we de instinctieve impulsen en emotionele processen in onze hersenen. We kunnen met ons denken meer dan dat. Door zelfreflectie en zelfkritiek worden we ons ook bewust van het individuele karakter van onze gedachten en gevoelens, van ons ‘zelf’. Door dit zelfbewustzijn in een steeds breder perspectief te plaatsen worden we ons zelfs bewust van de grens van ons fysieke bestaan. Soms overschrijden we deze grens en worden we ons bewust van het zelf, van dat wat ons bevat en omvat.
bidden
De oorspronkelijke Germaanse betekenis van bidden is dringend verzoeken, het Duitse ‘bitten’. Bid ik zelf wel eens? Ja, soms. Ik bedoel niet dat ik gestandaardiseerde gebeden prevel of opdreun. Als ik bid dan doe ik dat meestal tijdens het schrijven of in een moeilijk gesprek. Ik bid eigenlijk ook alleen maar wanneer ik klem zit. Bijvoorbeeld wanneer ik iemand wil helpen maar niet weet wat ik moet zeggen. Het is een wanhopige innerlijke smeekbede zoals ‘Help me alstublieft met wat ik moet zeggen!’ Of, in andere situaties ‘Laat maar komen, ik weet het niet meer.’ Ik richt me met mijn ‘gebed’ niet op een goddelijk figuur maar op de scheppingskracht in me. Vaak ontdek ik door mijn gebed hoe ik kan reageren.
Zie ook:
gebed zonder end
nood leert bidden
god help me
goddelijke poort
Maria
hoop doet leven
mijn lot
Wanneer ik denk aan mijn lichamelijke gebreken dan mag ik met recht kwaad zijn op mijn lot. Toch ben ik dat niet. Waarschijnlijk komt dit door mijn vergeetachtigheid. Wanneer ik een goede dag heb vergeet ik dat ik de dag tevoren een slechte dag had. Deze vergeetachtigheid is een gevolg van het feit dat ik zoveel mogelijk in het hier en nu probeer te leven. Op de momenten dat ik in mijn lot dreig te verdrinken ontspan ik me, laat beklemmende gedachten los, zet mezelf met beide voeten op de grond en zie de betrekkelijkheid van mijn lot.
Zie ook:
slecht geheugen
vergeetachtig
zielig
voortdenderende trein
Job
aandacht
Ik heb regelmatig het woord aandacht gebruikt zonder me te verdiepen in de betekenis. Deze blijkt te lopen van geconcentreerd je gedachten op iets richten tot oplettend luisteren en observeren. Deze twee betekenissen vertegenwoordigen twee fases in de spirituele bewustwording. In de eerste fase denken we geconcentreerd na over vragen als Wie ben ik? en Waarom leef ik? In de tweede fase verlaten we de wereld van gedachten en richten ons, luisterend en observerend, op de wereld binnen en buiten ons. De aandacht verschuift van denken naar contemplatie en beschouwing.
Zie ook: contemplatie
Boeddha
Toen Siddhartha Gautama zich bewust werd van het lijden in de wereld zocht hij naar een manier om het te beëindigen. Mediterend kreeg hij inzicht in de oorzaak van het lijden en hoe je ermee om kunt gaan. Lijden ontstaat door begeerte en gehechtheid aan voorspoed en tegenslag, vreugde en verdriet. Door inzicht in de oorzaak van het lijden en door onthecht en met mededogen te denken, voelen en handelen, bevrijd je jezelf van het lijden. Op het moment dat Siddhartha zich hiervan bewust werd, werd hij Boeddha ofwel ‘hij die ontwaakt, verlicht is’. Net als Siddhartha worden ook wij gekweld door lijden. Door inzicht, onthechting en mededogen ontdekken ook wij dat we verlichte wezens zijn.
Zie ook:
de aarde is mijn getuige
onthecht handelen
statement