Waar de wereld behoefte aan heeft zijn visionairs. Denkers die maatschappelijke processen kunnen doorzien en overzien en die de inzichten die ze krijgen helder en duidelijk kunnen communiceren. Geen denkers die tegenstellingen versterken maar die met een open geest in het leven staan. Die inclusief, parallel en voor- en achteruit in de tijd kunnen denken.
Zie ook:
inclusief denken
parallel denken
minimalistisch denken
halve oplossingen
eudaimonía
gyroscopie
Ik lijk wel een anorexiapatiënt. In een jaar tijd ben ik dertien kilo afgevallen. Ik zou me kunnen verschuilen achter de ziekte van Parkinson waardoor ik een droge mond, maagproblemen, darmproblemen en een verminderde eetlust heb. Ik geniet nog wel van lekker eten maar ben de drang om te eten kwijt. Toch wil ik de term anorexia niet uit de weg gaan. Ik rechtvaardig het gewichtsverlies namelijk met het argument dat het goed is voor mijn gezondheid. Dit klopt niet. Mijn gewicht balanceert op de grens van een te laag BMI. Bovendien stel ik met een bijna duivels genoegen de gewichtsgrens steeds verder naar beneden toe bij. Doordat ik mijn eetprobleem nu herken en erken heb ik een ondergrens voor mijn gewicht kunnen vaststellen. Ik houd me hier redelijk goed aan. Wat daarbij helpt is dat mijn eetlust is verbeterd na een aanpassing van de Parkinson medicatie.
Zie ook: dopamine oppeppers
Al vanaf mijn puberteit reflecteer ik vragenderwijs op het leven. Zodra ik merk dat me iets dwars zit of dat een bepaald onderwerp wel erg vaak op mijn pad komt probeer ik het te ontrafelen en tot de kern door te dringen. Zoals een vis pas de waarde van water kent wanneer hij op het droge ligt heb ik de weerbarstigheid van een onderwerp nodig om bij de kern te komen. Ik moet er moeite voor doen. Nu eens doordat ik niet-reactief mijn aandacht op een onderwerp gericht moet zien te houden. Dan weer doordat ik een onderwerp stap voor stap moet ontleden.
Zie ook:
zelfreflectie
zelfkritiek
de hoop op meer
Waarom al die moeite?
Er zijn mensen die het slechtste in je naar boven halen door je zelfvertrouwen onderuit te halen. Dit kan gevoelens opwekken waar je nooit mee geconfronteerd had willen worden zoals woede en haat. Mensen halen anderen niet alleen onderuit in één op één relaties maar ook in groepen. Mannen die een alfastatus proberen te verwerven door zich seksistisch uit te laten over vrouwen. Vrouwen die een alfastatus proberen te verwerven door zich neerbuigend uit te laten over andere vrouwen. Met hun kwetsend en hatelijk gedrag vallen deze mannen en vrouwen de kern aan van je ‘zelf’. Van je ego waarmee je jezelf geworteld hebt in het leven.
Zie ook:
zelfvertrouwen
bron van zelfvertrouwen en kracht
overgave
hij haalt het beste in mij naar boven
Veel van onze problemen worden veroorzaakt doordat we lineair denken, in nullen en enen. Iets is goed of fout. Dit heeft grote gevolgen. Een misrekening in het begin leidt tot een foute conclusie aan het einde. In plaats van lineair te denken zouden we vaker parallel moeten denken. Hierbij overzie en volg je gelijktijdig meerdere gedachtelijnen naast elkaar. Kwantum computers kunnen dit. De vraag is of zij ons daardoor zullen overvleugelen. Dit hoeft niet te gebeuren. Grote denkers in het verleden hebben laten zien dat ook de menselijke geest in staat is om een breed aandachtsgebied te overzien. Om dit vermogen te versterken zullen we ons moeten richten op de kunst van het denken. De rust en tijd nemen om niet-reactief te reflecteren op gedachten en gevoelens.
Zie ook:
inclusief denken
minimalistisch denken
gerechtelijke dwaling
gyroscopie
visionairs
Wat drijft mij voort?
proza of poëzie
Ik hou niet van discussies waar mensen elkaar vliegen afvangen, niet ter zake doende standpunten naar voren brengen, emotioneel overdrijven, feiten verdraaien en elkaar niet laten uitpraten. Wat ik in deze discussies mis is het doorvragen op standpunten en emoties. Om te kunnen doorvragen dien je als vragensteller je ego los te laten en je de kunst van het doorvragen eigen te maken. Er zijn maar weinig mensen die hiertoe bereid zijn. De meesten nemen liever deel aan de strijd of zijn toehoorder.
Zie ook: discussie
Het is twaalf uur ’s nachts, de tv is uit. Ik mis de grote doelen in mijn leven. Zelfs de kleine dagelijkse doelen die ik voor de komende dagen in de planning heb staan boeien me niet. Ze lijken op te lossen in een gevoel van machteloosheid en zinloosheid. Ik kijk naar mijn lichaam en naar de vloer. Het is alsof ik boven een zinkgat zweef. Ik vraag me af wat ik zou ervaren wanneer ik er mezelf in zou laten vallen. Iets weerhoudt me. Kan ik niet of wil ik niet? Heb ik überhaupt nog doelen? De aarde sluit zich. Ik ruim de kamer op, doe de lichten uit en ga naar bed.
Zie ook:
morene
achtervoegsel -loos
