Categoriearchief: alle columns, indeling per jaar

Inspirerende en spirituele teksten, hoofdcategorieën: communicatie, kunst, wetenschap, maatschappij, persoonlijke ontwikkeling, relaties, spiritualiteit, voelen, werk.

mens van vlees en bloed

Ik geloof niet in het beeld van Christus, zoon van god, die heeft geleden en is gestorven om de mens te verlossen. Zijn volgers hebben dit beeld gecreëerd om hem in een godsdienstmal te kunnen gieten. Maar wat was hij dan wel? Hij was een mens van vlees en bloed die ondanks zijn spirituele inzichten en gevoelens mens bleef. Gemarteld, beschimpt en vastgenageld aan het kruis bleek zijn menselijkheid toen hij in diepe wanhoop riep “Mijn god, mijn god, waarom hebt gij mij verlaten?” Gelijktijdig bleek echter ook zijn spirituele grootsheid toen hij vervolgde: “In uw handen beveel ik mijn geest.”

Zie ook: lijdensverhaal

 

trilemma

Ik heb een trilemma, drie tegenstrijdige standpunten waaruit ik een keuze denk te moeten maken. Allereerst Tom Cruise, een acteur met een stralende glimlach waarmee hij de kijker voor zich inneemt. Op de tweede plaats Scientology, een sekte waarvan Tom Cruise een fervent aanhanger en het bekendste gezicht is. Op de derde plaats het streven van Scientology om de mens te bevrijden van beklemmende  ervaringen en gevoelens. Het trilemma waarin ik gevangen zit: Pleeg ik verraad aan mezelf wanneer ik naar films met Tom Cruise kijk terwijl ik weet dat Scientology mensen financieel uitmelkt, isoleert en onderwerpt aan het gezag van de sekteleider David Miscavige en is Scientology echt alleen maar een sekte?

Zie ook:
scientology
spagaat
antidogmatisch

 

het gevoel dat blijft

Afscheid nemen associëren we vaak met verlies. Het gevoel iets kwijt te raken. Deze associatie veroorzaakt onnodig veel verdriet. Gelukkig is er een gevoel dat je nooit kwijt raakt. Een gevoel dat je verdriet verkleint en zelfs doet verdwijnen. Het is het gevoel dat onzelfzuchtig, onvoorwaardelijk en ongeveinsd bij je opborrelt naar aanleiding van iets of iemand. Deze sprankelende, hartverwarmende en alles doordrenkende mix van dankbaarheid, tederheid, verbondenheid en betrokkenheid raak je nooit kwijt.

Zie ook:
gevoel van dankbaarheid
dankbaar

 

het kleine voertuig

Ik heb zojuist het boek Naupaka van Lideweij Bosman gelezen. Zij ging voor een spirituele vakantie naar Hawaï terwijl haar man op sterven lag. Uitgeput door het lange ziekbed van haar man, wilde zij tijd voor zichzelf. In het boek onderbouwt ze dit besluit met argumenten als ‘Om elkaar los te laten, moeten we ook werkelijk los zijn van elkaar.’ en ‘We moeten elkaar loslaten om onszelf een langere lijdensweg te besparen.’ Het loslaten waar ze zich op Hawaï aan overgaf leidde tot paranormale ervaringen waarbij ze contact had met natuurgeesten en met de geest van haar inmiddels overleden man. Zij volgt de weg die in het mahayana boeddhisme bekend staat als het kleine voertuig. De monnik die, op zoek naar verlichting, de banden met de wereld verbreekt. Dit in tegenstelling tot het grote voertuig waar iemand besluit om het nirvana, de toestand van volledige verlichting, uit te stellen totdat anderen ook zo ver zijn. Terwijl dit tot me doordringt, besef ik dat zelfs Siddharta Gautama alles moest loslaten voordat hij als Boeddha iets kon betekenen voor anderen.

Zie ook:
toegepaste spiritualiteit
het klooster of de wereld
ik of jij

 

er is meer

Er zijn zoveel meer blauwdrukken voor het leven dan wij voor mogelijk houden. Concepten die erom vragen te worden vertaald in ruimte en tijd. Het begrip concept stamt van het Latijnse concipere. Dit betekent: ontwerpen, vorm geven, zwanger worden, samenvatten in woorden. Het leven is zwanger van concepten, ideeën die ernaar hunkeren ter wereld te worden gebracht. De meest bijzondere concepten worden in liefde tot leven gewekt, groeien op in liefde en bereiken hun volle wasdom zodra ze zich in liefde verbinden met alles wat leeft.

Zie ook: in den beginne

 

ergernis

Een van mijn ergernissen en misschien wel mijn grootste is het gebrek aan zelfreflectie en zelfkritiek dat ik soms zie. Ik erger me niet aan degenen die de noodzakelijke vaardigheden ervoor missen of aan degenen die liefdevol en met een evenwichtige visie in het leven staan. Ik heb vooral moeite met degenen die er uit gemakzucht niet mee bezig zijn. Die bijvoorbeeld in een gesprek niet zelf iets naar voren brengen maar slechts reageren op anderen en dan nog het liefst negatief.

Zie ook:
positief
kritiek en feedback

 

het nieuwe collectivisme

Stel dat de mensheid als collectief een identiteit kan ontwikkelen die meer is dan de som van de individuele groepsleden. Er is echter één voorwaarde: Het individu dient zichzelf volledig weg te cijferen ten gunste van het collectief. Moet ik me in dat geval niet verzetten tegen de opkomst van het nieuwe collectivisme dat momenteel de wereld overspoelt? Van het Westers commerciële collectivisme tot het gedigitaliseerde Chinese staatscollectivisme. Maar stel dat het collectief verder zal kunnen reiken en meer zal kunnen bereiken dan het individu? Waarom zou ik me er dan tegen verzetten? Misschien groeit de naastenliefde wel doordat we met het loslaten van onze individualiteit ook ons egoïsme kwijtraken. Of misschien krijgt het collectief wel een eigen bewustzijn waarin individuen spiritueel worden herboren.

Zie ook:
Neanderthalers 2.0
collectief