Ik heb moeite met mensen die zeggen dat ze over paranormale gaven beschikken. Vaak zijn het oplichters of goedwillende idealisten die bewust of onbewust gebruik maken van de trucs van goochelaars en mentalisten. Gelukkig zijn er sceptische onderzoekers als James Randi en Darren Brown die hier doorheen prikken. Ook al bewonder ik hun werk, ze verklaren niet alles. Zo heb ik de eerste ontmoeting met mijn vrouw van te voren voorspeld. Ook heb ik mijn moeder op haar sterfbed zien uittreden. Dit betekent niet dat ik dit soort ervaringen bewust kan en wil oproepen. Het waren momenten in mijn leven die voor extra kleur en diepte hebben gezorgd en die me hebben doen beseffen dat er meer is dan ik kan verklaren. Wanneer ik er een andere waarde aan zou proberen te geven word ik een ghosthunter die achter zijn eigen staart aan rent.
Zie ook:
helderziend
onze band
Categoriearchief: alle columns, indeling per jaar
het einde der tijden
We laten ons nog altijd leiden door machtshonger en angst. Onze liefde en ons denken zouden dit moeten compenseren. De liefde leggen we echter in handen van politici en ons denken vertrouwen we toe aan digitale logaritmes. Dit verkleint de rol van het individuele geweten en vergroot de kans dat we de controle over onszelf verliezen. Stel dat dit zo is, om het zwaar aan te zetten dat het einde der tijden is aangebroken, dat we aan deze zwaktes ten onder zullen gaan. Moet ik daar dan treurig om zijn? Nee, de evolutie heeft geleerd dat het leven doorgaat. Misschien niet in de huidige vorm maar dan toch in een nieuwe vorm. De mens is evolutionair niet het hoogst bereikbare. Het leven zoekt steeds naar nieuwe vormen en laat minder levensvatbare vormen los.
Zie ook:
klimaatverandering
Ten onder aan ons succes?
gewetenloze maatschappij
de yoga van het vragen
Er zijn heel wat mensen die vastzitten in beklemmende en repeterende gevoelens. Wanneer je een van deze personen bent dan kun je het volgende doen om jezelf te bevrijden. Herken en erken het gevoel van beklemming, richt er niet-reactief je aandacht op, ontspan je en verstil de gedachten die in je opkomen met een vast woord, gebed of koan totdat de beklemming oplost. Zelf hanteer ik de yoga van het vragen wat ik in het verleden ook wel de yoga van het denken heb genoemd. Ik ontspan me, richt mijn aandacht op het gevoel dat me beklemt en vraag door op de gedachten die bij me opkomen totdat ik het geluk en inzicht ervaar die achter de beklemming verborgen liggen.
Zie ook:
de yoga van het denken
niet-reactief
cirkel
onthecht handelen
een doodgewoon leven
Haal mijn leven door een zeef en er zullen beslist vermeldenswaardige ervaringen en daden in achterblijven. Mijn energie stroomt echter weg. Zij heeft geen vaste waarde. Zonder deze energie is alles wat ik in mijn leven heb ervaren en gedaan doodgewoon. Wat in de zeef achterblijft is ten dode opgeschreven. Het enige dat blijft, is de energie waarvan ik een tijdelijke manifestatie was.
Zie ook: vergankelijk
benauwd
Er zijn situaties die mij benauwen. Dit gebeurde bijvoorbeeld vanochtend toen mijn computer vastliep. Ik moest weg en had geen tijd om het probleem op te lossen. In de loop van de dag merkte ik dat ik het benauwd kreeg wanneer ik eraan dacht. Nu ik aan het einde van de dag stil sta bij dit gevoel besef ik dat ik het vaker heb gehad. Ik krijg het bijvoorbeeld ook wanneer ik problemen heb met organisaties waar ik geen grip op heb. Terwijl ik dit tot me door laat dringen besef ik dat de benauwdheid een gevolg is van angst. Ik word bang wanneer ik iets niet zelf in de hand heb. Terwijl ik ook hierbij stil sta denk ik terug aan de keer dat ik me bewust was van mijn angst en dacht ‘Hoezo, ik bang!?’ Het erkennen van de angst maakte dat ik rustig en gedisciplineerd het probleem kon oplossen. Deze herinnering maakt dat ik besef dat ik ook nu bang ben, bang dat ik het probleem met de computer niet kan oplossen. Ik loop naar mijn kantoor en ga op zoek naar de oplossing van het probleem.
Zie ook:
melkmuil
perfectie
theocratisch Amerika
Volgens de leiders in een theocratie zijn zij door god uitverkoren voor een gecombineerde politieke en religieuze taak. Dit is anders dan in een democratie waar kerk en staat wettelijk zijn gescheiden. In Amerika ligt deze scheiding vast in het eerste amendement van de grondwet. Dit amendement verbiedt het Congres wetten te maken die een bepaalde religie bevoorrechten. Desondanks glijdt Amerika af naar een theocratie. Op het eerste oog valt dit niet op omdat er bijvoorbeeld geen presidenten zijn die ook een geestelijk ambt bekleden. Toch heeft de geestelijkheid een grote vinger in de pap via christelijke organisaties als ‘The Fellowship’. Bovendien heeft iedere president persoonlijke banden met fundamentalistische predikanten en is hij voor zijn verkiezing van hen afhankelijk. Voor deze christenen maakt het niet uit of de president doodsbedreigingen uit, liegt, bedriegt, zijn macht misbruikt en zich bezondigt aan zelfverheerlijking zolang hij hun politieke agenda maar ten uitvoer brengt, zoals de aanstelling van conservatieve rechters bij het hooggerechtshof.
Zie ook: theocratie
melkmuil
Ik ben lang een melkmuil gebleven. Mooi woord trouwens ‘melkmuil’ ofwel ‘onvolwassen jongeman’. De term blijkt al vanaf de zestiende eeuw in de Nederlandse taal voor te komen. Meer vind ik er niet over in de naslagwerken. Wat denk ik zelf dat de oorsprong van het woord is? Ik denk dat het spottend is bedoeld, iemand die lang aan de moederborst heeft gelegen. Nu heeft dat laatste in mijn geval waarschijnlijk niet zo lang geduurd door het grote aantal kinderen dat mijn moeder heeft gekregen maar figuurlijk gezien heb ik lang aan de borst van mijn omgeving gelegen. Ik was een volgzame jongen die gedwee zijn leven liet bepalen door school en gezin. Ik heb de druk om me te conformeren in die jaren wel gevoeld maar ben er nooit tegen in opstand gekomen. De gevolgen daarvan merk ik nu. Ik heb moeite met anonieme machten die mij in een bepaalde hoek proberen te drijven. Ze irriteren, frustreren en benauwen me. Gevoelens waarvan ik nu weet dat ik ze in mijn jeugd heb verdrongen.
Zie ook: benauwd