Categoriearchief: alle columns, indeling per jaar

Hoofdcategorie met indeling columns per jaar vanaf 2004.

dualisme

Ik twijfel of we meer dualisme moeten willen in de Tweede Kamer, een duidelijker scheiding tussen het Kabinet dat regeert en de Tweede Kamer die controleert. We hebben al instituten zoals de Eerste Kamer en de Ombudsman om de wetgevende macht van het Kabinet en de macht van uitvoeringsinstanties te controleren.

Ik ben er voorstander van dat we hun controlerende macht versterken. Bijvoorbeeld door de Eerste Kamer niet alleen nieuwe wetten te laten toetsen aan bestaande wetten maar ook aan normen van billijkheid en redelijkheid en niet aan eigen politieke standpunten. We zouden ook de reacties van klokkenluiders binnen de overheid beschikbaar moeten stellen aan een organisatie die breder is en meer bevoegdheden heeft dan de Ombudsman.

Waarom? In tegenstelling tot veel andere landen hebben we in Nederland een brede volksvertegenwoordiging, verdeeld over een groot aantal politieke partijen. Dit heeft een cultuur doen ontstaan waarin coalitie en oppositie gedwongen zijn compromissen te sluiten. Wanneer we kiezen voor meer dualisme zal dat de politieke cultuur verharden met als gevolg polarisatie en minder bereidheid compromissen te sluiten.

Zie ook:
frauderende politici
polarisatie
principieel
Het einde van de democratie?

standpunten

Volgens hersenwetenschappers kun je van tevoren in de hersenen zien wat iemands standpunt zal zijn. Onbewuste emoties verraden de verstandelijke beslissing die je later gaat nemen. Onderzoek daarom ook je emoties wanneer je wilt weten wat achter een standpunt verborgen ligt. Bijvoorbeeld: Je hebt het standpunt dat de sterken in de maatschappij voor de zwakken moeten zorgen. Zelfreflecterend zou je jezelf de volgende vragen kunnen stellen: Wordt mijn standpunt bepaald doordat ik mezelf gevoelsmatig tot de zwakken of tot de sterken reken? Ben ik bang dat de zwakken in opstand zullen komen wanneer de sterken niet voor hen zorgen? Conformeer ik me gemakshalve aan de christelijke cultuur waarin de sterken voor de zwakken zorgen?

Zie ook:
vicieuze gedachtecirkel
verborgen achter ..

ondoorgrondelijk

Ik heb soms moeite om mensen te doorgronden omdat ik hun gezichtsuitdrukking niet kan lezen. Zelf zal ik misschien over enige tijd ook moeilijk te doorgronden zijn omdat ik als Parkinson patiënt het risico loop een uitdrukkingsloos gezicht te krijgen. Gelukkig hoeft mijn beperking om iemands gezicht te lezen mijn gevoel van verbondenheid niet in de weg te staan zolang ik me maar bewust ben van wat me in de weg staat en voorbij iemands uiterlijk blijf kijken.

Zie ook:
Was dit alles?
passanten

bashen

Ik heb me geërgerd aan het bashen van Rutte, het verbale inbeuken op hem. Wat ik miste in het politieke debat was begrip. Je kunt Rutte bestempelen als leugenaar maar je kunt je ook verdiepen in zijn verklaring dat hij zich een bepaalde uitspraak niet kan herinneren. Ik kan me dat voorstellen. In zijn positie moet hij stapels documenten lezen en ontelbare gesprekken voeren. Bovendien is hij als persoon sterk gericht op het bereiken van consensus en minder op details. Hij legt zich niet gelijk vast op een uitspraak of standpunt maar zoekt in een informele sfeer naar het gezamenlijk belang. Door deze flexibiliteit weet hij compromissen te sluiten. Zij vormen het hart van onze democratie. Om compromissen te kunnen sluiten moet je wel vrijuit kunnen brainstormen en moet duidelijk zijn wanneer dit wel of niet kan. Dat was in dit geval niet duidelijk omdat de rol van verkenner niet vast ligt.

Zie ook:
een nieuw gezegde
Het einde van de democratie?
principieel

krimpende wereld

Ik heb me altijd verantwoordelijk gevoeld voor de wereld om me heen. Ik zocht antwoorden op levensvragen en deelde de antwoorden die ik vond met anderen. Dit verantwoordelijkheidsgevoel neemt af. Ik zoek en vind nog wel antwoorden maar sluit me af voor zwart-wit discussies waarin de drang naar nuancering en verdieping ontbreekt. Het gevolg is dat mijn wereld krimpt. Het is de prijs die ik bereid ben te betalen omdat ik merk dat met het krimpen van de ene wereld zich een andere wereld voor me opent. Een wereld waarin ik de vanzelfsprekendheid van zwart-wit standpunten begrijp en waar ik geen antwoorden hoef te geven omdat ze besloten liggen in begrip en mededogen.

Zie ook:
zoek het allemaal zelf maar uit
plattegrond

individualiteit

Een individu is een niet op te splitsen eenheid met een eigen individualiteit, een eigen aard. Het is deze individuele aard die voor machthebbers een doorn is in het oog. Zij verdragen geen andere individuen naast zich die hen van hun troon kunnen stoten. Ze proberen daarom ieders individuele aard te vervangen door een collectieve aard, een gemeenschappelijke manier van denken, voelen en doen. Zoals het communisme heeft laten zien gaat dit ten koste van het economisch initiatief. De economie stagneert of stort zelfs in. Door schade en schande wijs geworden hebben de Chinese leiders daarom het communistisch ideaal verruimd en meer ruimte gegeven aan het individuele initiatief. De herwonnen vrijheid beperkt zich echter tot de economie. Op alle andere fronten wordt de individualiteit in een collectief keurslijf geperst. Het individuele lijden dat hieruit voortkomt zie je terug in Sinkiang, Tibet en Hongkong.

Zie ook: individu

individu

Het woord individu stamt van het Latijnse individuus ‘ondeelbaar’. Een individu is de kleinste eenheid binnen de mensheid dat via mentale banden met de mensheid is verbonden. Om je als individu spiritueel met de mensheid verbonden te kunnen voelen dien je de mentale banden te laten vieren. Dit doe je niet door ze te ontkennen of te bestrijden maar door ze te accepteren als een feit en je onverdeelde aandacht te richten op de scheppingskracht in je. Wanneer je dit doet ontdek je hoe deze kracht zich opsplitst in individuen die in de vorm verschillend maar in de kern hetzelfde en ondeelbaar zijn.

Zie ook: individualiteit